Kinderen stellen spontane vragen over de dood. Ze zijn eerlijk en oprecht en het is naar onze mening dan ook beter om in een open sfeer met hen te praten en om de kinderen actief bij het uitvaartproces te betrekken

We merken dat volwassenen regelmatig zoekende zijn naar de juiste manier om kinderen bij het overlijden van een naaste te betrekken. Men is vaak met de beste bedoelingen van mening dat het beter is om kinderen niet teveel te belasten met het gegeven dat een dierbare naaste nu dood is.

Maar kinderen maken óók een fase van verdrietverwerking door. Zij doen dat op hun eigen manier, passend bij hun belevingswereld. En kinderen schakelen snel. Zij zijn vaak goed instaat om de realiteit van de dood tot zich door te laten dringen. En het is dan ook maar beter om bijvoorbeeld een goedbedoelde opmerking als ‘Oma slaapt nu’, achterwege te laten. Want de realiteit is nu eenmaal dat oma echt nooit meer wakker wordt!

Kinderen stellen spontane vragen over de dood. Ze zijn eerlijk en oprecht en het is naar onze mening dan ook beter om in een open sfeer met hen te praten en om de kinderen actief bij het uitvaartproces te betrekken. Wanneer we kinderen een rol geven bij de uitvaart, bieden we hen een kans op een zeer positieve ervaring die ze in hun verdere leven meedragen. Angst voor de dood, het ‘enge’ van een dood lichaam, wordt daardoor vaak weggenomen.

Onze uitvaartverzorgers staan ouders en kinderen met raad en daad bij. We doen dit bijvoorbeeld ook door boekjes met nuttige informatie aan te reiken waarin allerlei facetten rond de dood worden belicht. En ook hier willen we de meerwaarde van het thuis opbaren van de overledene benadrukken. Door hen de mogelijkheid te bieden om in een bekende- en vertrouwde omgeving betrokken te zijn bij het opgebaarde lichaam van de overledene, krijgt de omgang met ‘de dood’ voor kinderen een natuurlijke lading.

Ook willen wij nog even stilstaan bij kinderen in een leeftijd rond 12 tot 16 jaar. Zij groepen vaak samen en zijn stille aanwezigen in een volle kamer, waar volwassenen druk doende zijn om zaken rond de uitvaart te regelen. Wij merken dat het actief betrekken van jeugdigen tot onverwachte betrokkenheid bij de uitvaart kan leiden. Op geheel eigen wijze geven zij invulling aan het uitvaartritueel, waardoor zijzelf ook toekomen aan een bij hun beleving passende manier om met het verlies van een dierbare om te gaan.